معنی گرزه گاوچهر - جستجوی لغت در جدول جو

گرزه گاوچهر

لغت نامه دهخدا

(گُ زِ چِ)

گرزی که هیأت آن بشکل گاو باشد:
شود شیران میدان را ز گرزگاوچهر او
سواد چشم در کله چو سنگ سرمه در هاون.
سیف اسفرنگ (از جهانگیری)

لغت نامه دهخدا

گرزه گاوسار

(گُ زَ / زِ یِ)

گرزۀ گاوچهر است که عمود فریدون باشد. (برهان). گرزۀ گاوپیکر است. (جهانگیری) :
نشست از بر تخت گوهرنگار
ابا تاج و با گرزۀ گاوسار.
فردوسی.
کمر بستن و رفتن شاهوار
به چنگ اندرون گرزۀ گاوسار.
فردوسی.
همیرفت (گشتاسب) با گرزۀ گاوسار
چو سرو بلند از لب جویبار.
فردوسی.
رجوع به گرزۀ گاوچهر و گرزۀ گاورنگ و گرزۀ گاوپیکر و گرزۀ گاوروی و گرزۀ گاوسر و گرزۀ گاومیش شود

لغت نامه دهخدا

گرزه گاوسر

(گُ زَ / زِ یِسَ)

گرزۀ گاوسار است که گرز فریدون باشد. (برهان). گرزۀ گاوپیکر است. (جهانگیری). گرزۀ گاوچهر و گاوپیکر و گاوسار و گاوسر، همه گرز فریدون بود. (انجمن آرا) (آنندراج) :
برآویخت (گیو) با دیو (پولادوند) چون شیر نر
زره دار و با گرزۀ گاوسر.
فردوسی.
یکی گرزۀ گاوسر برگرفت
جهانی بدو ماند اندر شگفت.
فردوسی.
ابا یاره و گرزۀ گاوسر
ابا طوق زرین و زرین کمر.
فردوسی.
رجوع به گرزۀ گاوچهر و گرزۀ گاوپیکر و گرزۀ گاورنگ و گرزۀ گاوروی و گرزۀ گاوسار و گرزۀ گاومیش شود

لغت نامه دهخدا

معنی گرزه گاوچهر - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما